คำพิพากษาฎีกาที่ ๕๓/๒๕๖๕

(นายวรวิทย์ แม่นหมาย โจทก์ พนักงานอัยการ สำนักงานอัยการสูงสุดกับพวก ผู้คัดค้าน บริษัทกีธา พร็อพเพอร์ตี้ส์ จำกัด จำเลย)

แพ่ง  ทรัพย์สินของแผ่นดิน       ห้ามยึด (ม.๑๓๐๗)

พระราชบัญญัติ   ป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ. ๒๕๕๒  (ม.๕๑, ม.๕๕)

      โจทก์ซึ่งเป็นเจ้าหนี้ตามคำพิพากษาใช้สิทธิในการบังคับคดีอายัดสิทธิเรียกร้องของจำเลยในขณะที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งอายัดสิทธิเรียกร้องในบัญชีเงินฝากชั่วคราวตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ. ๒๕๔๒มาตรา ๕๕ ไม่ทำให้คำสั่งคุ้มครองชั่วคราวสิ้นผลไป แม้โจทก์มีหนังสืออายัดสิทธิเรียกร้องของจำเลยและศาลชั้นต้นจะมีคำสั่งให้ส่งเงินในบัญชีเงินฝากของจำเลยตามที่โจทก์ขออายัดไว้ก่อนที่ศาลชั้นต้นในคดีฟอกเงินจะมีคำสั่งให้ทรัพย์ตกเป็นของแผ่นดินก็ตาม เพราะหากเจ้าหนี้สามัญสามารถยึดหรืออายัดทรัพย์สินที่ศาลมีคำสั่งอายัดทรัพย์สินของจำเลยไว้ชั่วคราวได้ก็อาจทำให้ทรัพย์สินนั้นไม่มีอยู่จนไม่มีเหตุที่จะทำการไต่สวนและมีคำสั่งให้ทรัพย์สินนั้นตกเป็นของแผ่นดินตามพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ. ๒๕๔๒ มาตรา ๕๑ และเมื่อต่อมาศาลชั้นต้นในคดีฟอกเงินมีคำสั่งให้ทรัพย์สินซึ่งรวมถึงสิทธิเรียกร้องเป็นเงินในบัญชีเงินฝากของจำเลยดังกล่าวตกเป็นของแผ่นดิน คำสั่งของศาลชั้นต้นย่อมมีผลทางกฎหมายโดยนับแต่วันที่ศาลชั้นต้นมีคำสั่งให้ทรัพย์สินซึ่งรวมถึงสิทธิเรียกร้องเป็นเงินในบัญชีเงินฝากของจำเลยลูกหนี้ตามคำพิพากษาตกเป็นของแผ่นดินเป็นต้นไป โจทก์ไม่อาจยึดเพื่อการบังคับคดีไม่ว่าด้วยเหตุใดตามประมวลกฎหมายแห่งและพาณิชย์ มาตรา ๑๓๐๗ ทั้งกรณีไม่ใช่การยึดหรืออายัดซ้ำ